کد مطلب:94594 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116

خطبه 177-در صفات خداوند












[صفحه 465]

آن كس را می ستایم كه: شمار قطره های بی شمار آب دریاها و ارقام اختران پیدا و ناپیدا و چگونگی حركت مورچگان را در شب تار، نیك میداند ذات پاك خداوندی را هیچ كاری چنان به خود سرگرم نسازد، كه رشته امور دیگر از حیطه قدرتش بدر رود. تغییرات و تحولات گوناگون زمان، او را دگرگون نسازد، و هیچ زبانی او را چنانكه شایسته است ستایش و ثنا نگوید. شماره قطره های آبها و ارقام اختران آسمان، و آنچه را كه باد در هوا پراكنده سازد همه را میداند و به چگونگی حركت موران بر سنگهای سخت و خوابگاه مورچگان ریز و كوچك به هنگام شب آشنا و بیناست تنها اوست كه جای خاص برگهای درختان و راز دزدیده نگاه چشمان همه را میداند. گواهی میدهم كه جز او مرا خدائی، و برایش هیچ همتائی نیست و در هستیش جای هیچ تردیدی و در دین و آفرینشش، هیچ نكته ابهام و انكاری نیست. من بر اینها گواهی میدهم بسان عابد و زاهدی كه از صمیم قلب و صفای باطن و صافی و پاكی روح و با یقین و روشی مبین، و كردارهای نیك بسیار، بذات زوال ناپذیرش شهادت می دهد و نیز گواهی میدهم كه: محمد امین، بنده و نبی رسول اوست. رسولی كه از میان آفریدگانش برانگیخته شد، تا احكام و اوامر الهی را به ه

مگان بازگو كند. پیامبری كه از الطاف و نعمات گرانقدر چنان آفریدگاری، بهره مند گردید و برگزیده ترین رسولی است كه پیامهای رستگاری آفرین خدای را به بشر رسانید. بوجود محمد (كه درود خدا به روان پاكش باد) راههای هدایت و سعادت، آشكار و ظلمتكده جهل و نادانی، بفروغ جاودان تعالیمش تابان و فروزان گردید

[صفحه 466]

ای بیداردلان پارسا، دنیا آنكس را كه به او اعتماد و امید بندد، میفریبد. او به شیفتگانش روی ترش نمی كند و حریص خویش را در میان زر و زیور خود غرق می سازد و هر كس كه بر دنیا مسلط شود، سرانجام او را مغلوب خود خواهد ساخت. به خدا سوگند، هیچ قوم و ملتی از مكنت و شوكت و دولت، به ذلت و خفت و ضجرت گرفتار نشدند، مگر اینكه در نعمات و الطاف یزدانی، راه گناه و عصیان پوئیدند. چون كردگار مهربان، نسبت به بندگان خویش ستمكار نیست. و اگر مردم زمانهای گذشته كه به سختی گرفتار میشدند و نعمت و مكنت از آنان دور میگردید با صافی دل و صفای باطن به پروردگارشان پناه میبردند بی هیچ تردید، دگر بار درهای لطف و رحمت الهی به رویشان باز میگردید و خداوند هر سختی و فتنه ای را از آنان دور میساخت. اینك، من از آن بیم دارم كه شما گرفتار آن دوره فترت شوید و فرمانبردار اوامر شیطانی گردید. حوادثی روی داد كه بسوی آنها شتافتید و از حق دور شدید و در نظر مردم آدمیانی بد و نافرمان آمدید. اما اگر باز بهمان روش دیرین، یعنی فرمانبرداری از آئین راستین، باز گردید بی هیچ تردید از نیكبختان و سعاتمندان خواهید شد. جز این نیست كه باید من در اصلاح ایمان و

كار شما بكوشم و اگر میخواستم كردار ناپسندتان را بازگو كنم، بر من اینكار بسی سهل و آسان بود. اما مصلحت آن دیدم كه خطاپوشی كرده و سخنی بزبان نیاورم بر این امید كه خداوند شما را بر آنچه كرده اید، به لطف خویش بنوازد و مشمول عفو و بخشش خویش قرار دهد


صفحه 465، 466.